محققان متوجه شدند که در مواقع اضطراب آور، جریان خون در آن بخش از مغز که با تأمل و اندیشه درباره خود در ارتباط است در مغز زنان مبتلا به پرخوری عصبی کم می شود. در حالی که در زنان دیگر جریان خون افزایش می یابد این مساله نشان می دهد افراد مبتلا به پرخوری عصبی برای اجتناب از افکار منفی به خوردن روی می آورند اضطراب در بیماران مبتلا به پرخوری عصبی همیشه یکی از علایم تحریک آنها به خوردن محسوب می شده اما در مورد فرآیند واکنش نسبت به اشاره های غذایی اطلاع کمی در درست بوده است. محققان 10 نفر از زنان مبتلا به پرخوری عصبی و ده نفر از زنان بدون این اختلال را در آزمایشی مورد بررسی قرار دادند.

همه آنها ابتدا در آزمایشگاه یک نوع غذا صرف کردند. به آنها تصاویری خنثی ماننند برگ درختان یا مبلمان و پس  از آن تصاویر انواع خوراکی های شیرین و پرچرب نشان داده شد. در مرحله بعد از هر دو گروه خواسته شد تا یک مساله  ریاضی حل نشدنی را حل کنند. آن ها به دلیل عدم توانایی در حل مساله و به خطر افتادن عزت نفس شان دچار اضطراب شدند. سپس دوباره تصاویر متفاوتی از خوارکی های شیرین و پرچرب به آنها نشان دادند و از آنها خواستند که اگر اشتیاق شان به خوردن هر یک از خوارکی ها بالا رفته است بگویند. محققان با کمال تعجب متوجه شدند جریان خون در ناحیه ای از مغز به نام پیش گوه (پرکونئوس) در زنان دچار اختلال خوردن کاهش یافت اما درزنان سالم افزایش نشان داد. محققان معتفدند که این جریان خون کاهش یافته در افراد مبتلا به پر خوری عصبی و گرایش به غذا موجب بسته شدن درهای تفکر خودانتقادی شده و به آنها کمک می کند تا به جای توجه به افکار دردآور و نقص های خود روی موضوع دیگری مترکز شوند. این تحقیق، فرضیه روانشاسان که معتقدند زنان مبتلا به پرخوری عصبی به جای تمرکز روی افکار منفی به پرخوری روی می آورند را تایید می کند.